japannovember2019.reismee.nl

Osaka: indrukwekkend en verwarrend en terugblik

Woensdag 27 en donderdag 28 november


De laatste bestemming in Japan is voor ons Osaka. Ik had al gelezen dat het vinden van je weg op de grotere stations in Osaka nog al verwarrend kan zijn. Niets teveel gezegd, we hebben het aan den lijve ondervonden. Tokyo mag dan veel groter zijn dan Osaka, maar veel eenvoudiger om je daar te orienteren. Het begint al bij aankomst op Osaka-Station. De subway (metro) ligt op een ander station: Umeda Station. Om daar te komen moet je via allerlei omwegen omhoog en omlaag. Zelfs de weg vragen aan Japanners levert niet direct het juiste antwoord. Om bij ons hotel te komen moesten we ook nog overstappen van de ene naar de andere metrolijn. Ook daar weer door een doolhof van ondergrondse gangen. Uiteindelijk komen we dan bij ons hotel in de wijk Nippombashi. Dat ligt midden in het winkel- en uitgaanscentrum van Osaka, met Dotombori om de hoek van ons hotel. Dotombori is de ‘place to be’ voor eten. Perfecte locatie, want voor de laatste dag in Osaka hebben we niets gepland om te gaan bekijken. Dat hebben we nu wel zo’n beetje gehad.

Wel belangrijk is, uitzoeken hoe we morgenochtend vroeg zo eenvoudig en snel mogelijk op Kansai Airport komen en daarvoor zitplaatsen in de trein te reserveren. Dat was de eerste klus voor de donderdagochtend. Eeerst een metrohalte terug naar Namba-station. Daar ligt nl. Nankai Namba Station waar de private Nankai Electric Railway een expresstrein heeft lopen naar het vliegveld (40 minuten reistijd). Om op Nankai Namba station te komen moet je ondergronds ruim een kilometer afleggen vanaf onze metrohalte op Namba-station. Die ondergrondse route is indrukwekkend, maar wel fijn als je dat alllemaal een dag tevoren geregeld hebt. We bestellen morgen wel een taxi naar Nankai Railway station. Geen zin om dat hele traject met onze bagage nog eens te lopen.

Eten in Dotombori

Hier vind je restaurantjes en eetkraampjes te kust en te keur. Osaka is bekend om zijn eten en kent zijn eigen specialiteiten. Er is een variant op de Okonomiyaki, die we ook al in Hiroshima hebben gegeten. Daarnaast zijn er eetkraampjes waar mensen in de rij staan voor een snack met de naam Takoyaki, een deegbal rondom een vulling met vooral octopus. Onze lunch bestond vandaag weer uit de Okonomiyaki gevuld met rundvlees, calamaris en garnalen. De Takoyaki bevalt ons minder, want we zijn niet zo’n liefhebbers van octopus. Gepofte kastanjes zijn ook op veel plekken te koop. Heerlijk. Vanavond: de laatsste kans om Ramen te eten. En dan zit het erop.

Woensdag: Himeji castle

Wij zijn niet zo van de kastelen, maar dit kasteel op zo’n uurtje met de trein vanaf Osaka, behoort tot de werelderfgoederen. Het is een van de weinige nog resterende originele kastelen in Japan. Oorspronkelijk is dit kasteel in de 14e eeuw gebouwd, maar de huidige versie dateert uit 1580. In de 2e WO hebben de Japanners dit kasteel helemaal met zwarte folie o.i.d. ingepakt tegen luchtaanvallen en met succes. De omgeving was volkomen platgegooid. Desondanks heeft er een stevige reconstructie plaatsgevonden in de periode 1955-1964. Het door muren omgeven kasteel ligt op een heuvel en ziet er indrukwekkend uit. Het interieur vonden wij teleurstellend: kale en lege houten vloeren.

Dit uitstapje was de laatste trip, die we hebben gemaakt met onze Japan-Railpasses. Het was ook de laatste dag waarop onze kaarten geldig waren. We hebben optimaal gebruik gemaakt van deze geweldige kaarten!

Terugblik

We kijken terug op een mooie vakantie in Japan. Na het volgen van ons via deze weblog, is het overbodig dit nog eens uit te leggen. Volgens ons hebben we het perfect gepland in deze herfstperiode: precies het verloop van de herfst van noord naar zuid gevolgd. Toen we in Kyoto waren, bereikte de herfst daar zijn piek. Nadeel in Kyoto is dan wel dat het er soms te druk is.

We hebben het ook ongelofelijk getroffen met het weer. Zelfs die ene dag dat er flink wat regen zou vallen in Kanazawa, viel uiteindelijk mee. Prima temperaturen. De bloesemperiode schijnt wat dat betreft veel instabieler en kouder te zijn. Dit hebben we gehoord van reizigers die we ontmoetten en dit in het verleden hadden gedaan.

Het reizen door Japan is niet moeilijk. Daar heb je geen reisorganisatie voor nodig. Een reis naar Japan is niet goedkoop, maar minder duur dan we vooraf dachten.

We danken iedereen voor de enthousiaste reacties. Graag tot een volgende keer.

Gerard&Ingrid

Fushima Inari-Taisha (2x) en Tofuku-ji

dinsdag 26 november

Vanmorgen het ontbijt in het hotel overgeslagen en vroeg op pad. Tegen half 8 zijn we bij een van de bekendste en indrukwekkende bezienswaardigheden van Kyoto: de beroemde zuilengang van oranje-rode torries van Fushimi Inari-Taisha.

Uiteindelijk blijkt dit al redelijk vroege tijdstip nog te laat gepland bij vooral de dubbele rij torries van Senbon Torri. Er staan al diverse fotografen met statieven (en andere bezoekers). Mijn statief had ik vandaag niet bij me. Foute keuze. Op dit tijdstip is een statief bijna vereist. Daarom ben ik woensdagmorgen voor een ‘ herkansing’ gegaan. Was er nu al om 10 over half 7. Zelfs op dat tijdstip staan er bij de ingang van de dubbele rij torries al twee Indiase jongens met hun statief het hele ‘veld’ te blokkeren. Niemand kon nog redelijkerwijs een foto nemen. Dat heb ik 5 minuten aangezien en toen ontwaakte de brutale Nederlander in me. Ik heb hen erop gewezen dat ze alles blokkeerden voor anderen. Dat hielp. Ze gingen met enige tegenzin aan de kant en ik oogstte dank van de veel bescheidener Japanners. Ik ben er nu uiteindelijk in geslaagd betere foto’s te maken dan gisteren, maar de omstandigheden waren niet optimaal mede door de hoeveelheid mensen, zelfs al op dit tijdstip. Deze ‘herkansing’ paste precies: Fushima is slechts een half uur van ons hotel verwijderd en ik kon zelfs nog bij teugkomst even ontbijten voordat we om half 10 de al gereserveerde treinreis naar Osaka begonnen.

Fushima Inari-Taisha

De Fushima Inari-Taisha is door de Hata-familie al in de 8e eeuw gewijd aan de goden van de rijst en sake. Er staan langs de zuilengalerij veel beelden van vossen. De vos werd beschouwd als de boodschapper van Inari, de god van granen. Vaak heeft de vos een sleutel in zijn bek. Die sleutel is van de graanschuur. De vos wordt in de Japanse traditie gezien als een heilig, enigszins mysterieus figuur, die in staat is meester te zijn over mensen.

De wandeling door de zuilengalerij gaat 4 km omhoog. Je kunt zelf bepalen hoever je wilt gaan. Wij hebben het hele pad grotendeels gevolgd. Een bijzondere ervaring door zo’n lange zuilengalerij te lopen. De diverse torri-poorten van de zuilengalerij zijn geschonken door personen, wiens namen op de achterkant van een torri zijn geschreven.

Tofuku-ji

Vlakbij Fushimi ligt de tempel Tofuku-ji met een.......schitterende tuin, zeker in deze herfstperiode. Gevolg is dat zelfs op een doordeweekse dag als vandaag (=dinsdag) het om half 10 al veel te druk is met groepen Japanners, die gebiologeerd alle blaadjes aan de bomen bewonderen. Gelukkig hebben we al veel mooie foto’s van de herstkleuren, want hier vonden wij het te druk om dat behoorlijk te fotograferen. Vooral kijken kan ook genoeg zijn.

Kyoto heeft heel veel te bieden, maar op niet al te lange termijn gaat deze stad ten onder aan zijn succes: het wordt te druk. In 2017 was het aantal toeristen in deze stad al 7,5 miljoen (2019 nog meer???). Dat is vijf keer zoveel als in 2012. Het aantal inwoners van de stad is 1,5 miljoen. In Tokyo zijn ook veel toeristen, maar dat valt niet op in deze veel grotere stad.


Foto’s volgen later vandaag (woensdag)


Japan voor beginners

Na drie weken ben je natuurlijk geen Japan-kenner, maar je hebt wel indrukken opgedaan over het leven in Japan. Wat valt je als Europeaan zoal op in het dagelijks leven in Japan voorzover je dat kunt waarnemen?

Japanners zijn erg beleefd. Ze dringen over het algemeen niet voor en wachten geduldig in de rij zonder te mopperen of erger. Het gaat zelfs zover dat de buschauffeur elke passagier die uitstapt en dan uitcheckt of betaalt, bedankt. Dat kan iedereen horen, want de microfoon staat aan.

Japanners zijn ook erg behulpzaam. Zelfs als ze je niet verstaan, doen ze hun best je te helpen. Dat kan er zelfs toe leiden dat pa en ma met 2 kindertjes ons vergezellen naar de plek die wij bij het station even niet konden vinden.

Japanners zijn erg netjes. Dat uit zich op verschillende manieren. Je vindt volkomen schone straten of het nu Tokyo is of een provinciestadje als Takayama. Iedereen neemt zijn afval mee totdat hij het kwijt kan. Toiletten zijn voorzien van complete digitale schoonspoel-installaties en dan bedoel ik ook voor de billen! De wc-brillen zijn zelfs verwarmd. Dat geldt zelfs voor de meeste openbare toiletten. In restaurants krijg je altijd eerst vochtige doekjes. Het personeel werkt uitsluitend met plastic handschoenen aan. Zelfs de buschauffeur heeft handschoentjes aan. En dan zijn er de mondkapjes.

Tokyo is een miljoenenstad en desondanks is het overal zeer rustig. De meeste bewoners maken gebruik van het perfect werkende openbaar vervoer: vooral metro en trein. Er is een speciale ‘loop’ van Japan Railway, die door heel Tokyo heen loopt waarmee heel veel belangrijke plekken bereikbaar zijn. In Kyoto voelt het veel drukker. Daar zijn de toeristen de oorzaak van. Kyoto is veel kleiner dan Tokyo, maar is de meest geliefde plek bij toeristen.

Rutte c.s. beweren dat ze het meest groene kabinet zijn ooit in Nederland. In Japan zijn ze al veel verder. Ik schat ruwweg dat al 60% van de auto’s in Japan elektrisch is. En dan geen dure Tesla’s (toevallig zag er vandaag een), maar kleinere auto’s van Japanse makelij. Ik kan me niet herinneren dat ik dit type auto’s al in Nederland heb gezien. Het bevordert ook de rust in de straten.

Wij herinneren ons in Nederland nog heel goed het debacle van de Fyra-treinen. In Breda heeft de Intercity-direct naar Amsterdam niet voor niets de bijnaam intercity-defect. In Japan lopen ze lichtjaren voor op ons spoorwegennet. Alle treinen rijden perfect op tijd. Niets streven naar een 90% punctualiteit of iets dergelijks; gewoon 100% als de norm. En dan het systeem met de Shinkansen. Zeg maar de TGV’s van Japan, maar dan met een frequentie en dichtheid over het land waar wij in Europa alleen maar van mogen dromen; mogelijk dat Frankrijk in de buurt komt. Er is ook een perfect reserveringssysteem voor deze treinen. Goedkoop is reizen met de Shinkansen niet, maar ook niet overdreven duur. Een retourtje Tokyo-Kyoto kost bijvoorbeeld € 235 voor een afstand van 460 km, maar dan ben je er ook in iets meer dan 2,5 uur!

Voor buitenlandse toeristen is reizen met de trein helemaal aantrekkelijk. Je moet dan wel voor aankomst in Japan de JR-pass kopen. Daarmee reis je dan onbeperkt op de belangrijkste spoorlijnen van Japan Railway, dat 90% van het spoorwegennet dekt. Reserveren op belangrijke trajecten kan ook simpel.

Japanners besteden veel aandacht aan veiligheid. Bij elke verbouwing, hoe klein dan ook, staat er minimaal een man met helm op in de gaten te houden of alles voor de voorbijgangers wel veilig is. Persoonlijk vind ik dit een stukje werkverschaffing. Paradoxaal is dan het ontbreken van allerlei veilgheidsmaatregelen op stations en andere openbare gelegenheden. We zijn in drie weken tijd nergens gefouilleerd. Een keer moesten we onze tas openhouden en na een vluchtige blik erin mochten we weer door.

Japanse restaurants zijn meestal klein; dat geldt ook voor de meeste hotelkamers in grotere steden. In Hiroshima hadden we een gigantisch grote (luxe) kamer voor een redelijke prijs, maar in Kyoto en Tokyo hou je nauwelijks ruimte over voor je koffer.

Japanners zijn nerds. Als het even kan is iets gedigitaliseerd. Dat leidt tot een overdaad aan knopjes op bijv je hotelkamer. Je bent er soms pas achter waartoe een knopje dient, als je alweer vertrekt. In de trein zitten mannen in chique pakken spelletjes te spelen op apps met poppetjes en beestjes. Niemand kijkt daarvan op. Het gebruik van de mobiele telefoon gaat hier nog verder dan bij ons. Vaak ook heel praktisch. Google-map zie je regelmatig in beeld komen voor eigen gebruik, maar ook als je bijvoorbeeld de weg aan iemand vraagt. Daarnaast zijn er allerlei apps waarop je snel kunt checken welke bus/trein/metro je kunt nemen en wanneer. Wachttijden bij het openbaar vervoer zijn nooit lang.

Dit is zomaar een bloemlezing uit mijn herinneringen zonder te streven naar een volledige opsomming.

Wandeling Kurama-Kibune en Zen Tempeltje

Maandag 25 november

De wandeling in de Japanse Alpen is ons twee weken geleden goed bevallen. Ten noorden van Kyoto hadden we ook een mooie wandeling ontdekt tijdens de voorbereiding van onze vakantie in Japan. Bonus bij deze wandeling is de schitterende treinrit er naartoe. Een deel van de rit gaat door de zogenaamde Maple (leaf) Tunnel op de (private) Eisan Line naar Kurama. Als je voorin de trein staat, heb je een goed uitzicht op dat traject. Video ervan gemaakt en daaruit ook een foto gehaald. De wandeling is niet langer dan 5 km, maar gaat eerst alleen flink omhoog en na het bereiken van de top gaat het alleen maar via een pad met onregelmatige traptreden naar beneden. Het eerste gedeelte is het mooist en voert langs paden omgeven met (rode) lantaarns en uiteraard langs tempeltjes.

We hebben de wandeling gemaakt samen met een jonge vrouw uit Californie, die al drie jaar in Tokyo Engels geeft en een lang weekend in Kyoto was. Leuk gezelschap en bijkomend voordeel: Jessica begreep ook de bordjes met alleen Japanse letters.

De weg terug naar Demachiyanaga Station in Kyoto is hetzelfde traject terug vanuit Kibune. Na de lunchpauze hebben we nog een kort bezoek gebracht aan een niet te ver uit de buurt gelegen Zen tempel, Daitoku-ji. Voordeel van deze tempel is dat er volgens een onregelmatig schema daar wel steeds een van de tempels toegankelijk is. We hebben uiteindelijk dus toch een keer een Zen-tempel van binnen kunnen bekijken.

Mogelijk vanavond (of morgenavond) nog even voor avondfoto’s naar een van de prachtig verlichte tuinen.

Dagje Kyoto en uitstapje naar Nara

Zaterdag 23 en zondag 24 november

Het is weekend. Dat konden we zaterdagmiddag en -avond in Kyoto heel goed merken. Om 1 km af te leggen vanaf de bushalte naar de tempel Kiyomizu-dera te komen, hebben we er in een menigte schuifelend ruim een half uur over gedaan. Je kon over de hoofden lopen. Zaterdagavond stonden er voor de restaurants rijen mensen om te eten. We hebben toen onze wensen voor het eten maar naar beneden bijgesteld. We hadden vooraf al vastgesteld dat het verstandig zou zijn in het weekend ons uitstapje naar Nara te plannen. Dat was dus een prima plan. Zondag werd dus Nara en dat was een stuk rustiger. Toen we ‘s middags met de trein via de Nara-lijn terug gingen naar Kyoto stapten bij twee trekpleisters in Kyoto horden mensen in op de weg terug naar Kyoto-station. Overigens zijn dat voor meer dan 90% Japanners die er dus een dagje op uit trekken. Die twee trekpleister staan bij ons op de hopelijke rustiger maandag of dinsdag, afhankelijk van het weer, op het programma en dan heel vroeg in de ochtend.

Dag 2 Kyoto

Zaterdag was weer een dag van tempels en tuinen in Kyoto. Er zijn gegarandeerd mensen, die na 1-2 tempels vinden dat ze ‘ het wel gezien hebben’; wij niet! Uiteraard zijn er overeenkomsten, maar toch vinden wij elke keer weer dat het anders is. Ook het schitterende decorum met de herftskleuren bljift ons boeien: we lijken wel Japanners! We zijn naar het noordelijke deel van Kyoto gegaan. Allereerst de Kinkaku-ji (tja, die namen lijken soms erg op elkaar). Het origineel dateert uit de 14e eeuw, maar de huidige versie dateert van 1955, nadat een monnik de originele tempel in brand had gestoken. Daarna de Ryoan-ji , die uit 1450 dateert.

Na de lunchpauze zijn we dan naar de Kiyomizu-Dera gegaan. ondanks de drukte kon je binnen het grote oppervlak van dit tempel-complex nog best je weg vinden.....als je eenmaal binnen was... Veel tempels kun je alleen aan de buitenkant bekijken, waarschijnlijk omdat het Zen-tempels zijn. De Kiyomizu-dera is juist een trekpleister voor de Japanneers omdat ze ook echt op allerlei plekken in de tempels hun offers kunnen brengen of om geluk vragen, enzovoorts.

Nara

Nara bereik je met een stoptrein in ruim een uur vanuit Kyoto. Populair bij de bezoekers zijn o.a. de herten, die daar overal vrij rondlopen. Ze staan er om bekend dat ze, net zo beleefd als de Japanners, buigen als dank voor een koekje. Doen ze trouwens bij lange na niet allemaal!

De grootste trekpleister in Nara is zonder meer de Todai-ji met een 15 meter hoog Boeddha-beeld, geflankeerd door twee bewakers. Inderdaad zeer indrukwekkend. Daarna komt toch echt de Kasuga Taisha, die van een geheel andere orde is. Deze tempel dateert uit de 8e eeuw en is overeenkomstig de Shinto-tradities aan het eind van de 19e eeuw volledig herbouwd. Deze tempel behoort terecht tot de Werelderfgoederen. Er zijn paden die geheel zijn omgeven door lantaarns.

Het kan nog mooier: Kyoto

Vrijdag 22 november

Nou begrijpen we pas echt waarom Kyoto de drukst bezochte plek van Japan is. We hebben al veel moois gezien in Japan, maar het kan altijd nog mooier, blijkbaar. We werden er vanmorgen stil van bij het bezoek aan de eerste tempel met de tuin die erbij hoort.

Al vroeg op pad, zodat we voor de drukte als een van de eersten naar binnen mochten in de zen-tempel Ginkaku-ji , die uit de 15e eeuw dateert. Vooral de ligging in een tuin maakte het bijzonder. Deze tuin had een natuurlijke uitstraling door zijn ligging deels op de helling van de aangrenzende bergwand. Het blijft een tuin: aaangelegd door mensen. Toen we de Ginkaku-ji verlieten, werd het al behoorlijk druk. Vandaar zijn we via het 6 km lange filosofenpad op weg gegaan naar de volgende tempels. Het filosofenpad is overigens erg geliefd in de lente vanwege de kersenbloesem. Je kunt niet alles hebben! De wat kleinere Hohen-in bezocht en daarna naar de klapper van de dag: de Eikan-do. Dit is de meest geliefde tempel in de herfstperiode in Kyoto. Dat was ook te merken: nu waren we natuurlijk niet als eerste binnen. Ondanks de drukte zeer genoten van dit fraaie tempelcomplex...... met tuin! Het complex dateert al uit de 9e eeuw. Na een late lunch stond de laatste tempel op het programma, De Kodaiji.

Inmiddels was het 4 uur en bereikten we de wijk Higashiyma met nog veel traditionele huizen en daarna in de aangrenzende wijk Gion, bekend vanwege de geishas. Lastig daar foto’s te nemen vanwege de drukte. Deze wijken liggen vlakbij ons hotel, dus daar komen we de komende dagen nog wel een keer.

Een ding is zeker: we komen in Kyoto gewoon tijd tekort.

Hiroshima

Woensdag 20 november

Bij Hiroshima gaat ieders gedachte uiteraard terug naar het gebruik van de eerste atoombom in oorlogstijd. Om Japan tot capitulatie te dwingen, gooide de VS om op 6 augustus 1945 een atoombom op Hirsohima. Drie dagen later volgde een atoombom op Nagasaki, waarna uiteindelijk de keizer van Japan capituleerde.

De gevolgen van het gebruik van een atoombom waren desastreus: 350.000 doden direct ten gevolge van de bomaanslag en nog eens 130.000 doden ten gevolge van de blootstelling aan radioactieve straling en andere oorzaken. Veel overlevenden hebben later de gevolgen ondervonden door vooral kanker.

In Hiroshima is als nagedachtenis aan deze ramp het Peace Memorial Park aangelegd. Dit park is aangelegd achter de Atomic Bombe Dome. Dit zijn de overblijfselen na het bombardement van een gebouw dat in 1915 is gebouwd. Vlakbij staat het Children’s Peace Monument. Bij dit monument komen hele groepen schoolkinderen de slachtoffers herdenken en brengen dan door hen vervaaardige slingers mee (zie foto’s). Indrukwekkend was het bezoek aan het druk bezochte Hiroshima Peace Memorial Museum. De indruk die dit op ons heeft gemaakt is te vergelijken met het bezoek aan de Killing Fields enkele jaren geleden in Cambodja. Wat is erger: gruwelijke martelpraktijken met de dood tot gevolg of een alles vernietigende atoombom?

Moeilijk hierna na over te schakelen naar de andere bezigheden vandaag. Daarbij valt de ‘teleurstelling’ die we vandaag hadden in het niet. We hadden vanmiddag naar het eiland Miyajima willen gaan. Daar ligt een van Japans meest geliefde bezienswaardigheden: de torri van Itsukushima-jinja. De torri staat in een zeearm. Bij eb kun je er naartoe lopen, maar bij vloed lijkt het alsof hij drijft. Helaas, op dit moment vindt er onderhoud plaats aan de torri die veel te lijden heeft van het zoute water. Daardoor is hij volledig ingepakt in folie. Geen aantrekkelijk gezicht.

Als alternatief hebben we vanmiddag een mooie tuin in Hiroshima bezocht, de Shukkei-en. Wederom een tuin aangelegd volgens de al eerder genoemde Chinese principes.

Onze lunch bestond vandaag uit een typisch gerecht uit Hiroshima, de okonomiyaki. Dit gerecht bestaat uit een soort pannenkoek met daarop kool, lenteuitjes, een ei, mie en verder (naar smaak) garnalen, calamaris en vlees. De plek om dit te eten is Okonomi-mura. Een onooglijke plek. De entree is in een parkeergarage, waar je een trap op moet. Daar vind je dan op drie verdiepingen meer dan 25 stalletjes, die nagenoeg allemaal op dezelfde wijze de okonomiyaki bereiden op een grote grillplaat vlak voor je neus. Heerlijk!

Morgen naar Kyoto, het culturele centrum van Japan. Daar blijven we tot volgende week donderdag.


Kanazawa

Zondag 17 en maandag 18 november

Ons reisplan hebben we dus in verband met de voorspelde regen op maandag in Kanazawa wat aangepast. Vanaf maandagmiddag kan er 40 mm regen vallen. Dus direct door naar Kanazawa om daar ook de zondagmiddag nog te kunnen benutten. De stop in Ogimachi vervalt dus. Daar stopte de bus overigens nog 10 minuten (!) en konden we nog een glimp opvangen van dat dorp.

Kanazawa is een overzichtelijke stad. Veel moderne bouw, inclusief het pas vijf jaar oude stationsgebouw. Daarnaast is er ook de nodige cultuur aanwezig, want de stad heeft in de loop van de tijd een belangrijke rol gespeeld in Japan. Naast Kyoto is Kanazawa daardoor de tweede belangrijke stad die in WO II gespaard is gebleven voor bombardementen.

De uit cultureel oogpunt bezienswaardige plekken liggen allemaal dichtbij elkaar.

Al in 1599 is de Oyama Shrine gebouwd, maar is later verplaatst naar zijn huidige locatie. Bijzonder aan deze Shrine is ongebruikelijke toegangspoort, die door een Nederlandse architect is ontworpen. De onderkant is in Aziatische stijl en de bovenkant heeft een Europese uitstraling.

Vanuit de Oyama kom je in een kleine tuin, Gyokuseninmare garden. Daarachter ligt Kanazawa Castle, dat in zijn huidige vorm uit eind 19e eeuw dateert. Tenslotte kom je dan in de trekpleister van Kanazawa, Kenrokuen garden, die tot de mooiste drie tuinen in Japan wordt gerekend. Deze tuinen hoorden bij Kanazawa Castle. Kenrokuen is aangelegd in de tweede helft van de 19e eeuw. De tuin is aangelegd volgens de Chinese ‘voorschriften’: ruimtelijkheid, afzondering, door mensenhanden gemaakt, klassiek, overvloedige aanwezigheid van water en fraaie uitzichten. Inderdaad vind je al deze kenmerken in deze tuin. Zoals je kunt voorspellen, hebben we de meeste tijd in Kenrokuen doorgebracht. Zondagmiddag was het er uiteraard erg druk; minder geschikt dus ook voor foto’s. Maar zelfs op een gewone maandagmorgen is het er al om 9 uur redelijk druk. We hebben het dan niet over buitenlandse toeristen, want die vormen hooguit 10% van de bezoekers. Wel veel Japanse groepen met een gids. Japanners zijn nu eenmaal dol op dit soort tuinen en zeker in dit jaargetijde. Voor de voorspelde regen vanaf 2 uur, gingen we naar ons hotel. Daar constateren we nu dat het pas om half 5 ging regenen......

Morgen gaan we met onze JP-railpass verder naar het zuiden van Japan.